It has already been midnight. Me and my other two friends are walking in the empty narrow streets, searching for our hostel. Sometimes we get lost, and we understand this when we reach to a dead end or when a canal crosses our way. But it is normal because we are in Venice!!!
Hayatım boyunca görmeyi en çok istediğim yerde olduğum için bütün geceyi yerimde zıplayarak geçirdim. (Evet, endorfin ben de zıplama etkisi yaratıyor!) Zaten yapacak başka da birşey yoktu, çünkü Venedik deyince kimsenin aklına çılgın gece hayatı gelmez. Olan birkaç bar saatler 12'yi gösterdiğinde kapanıyor. Zıplamaktan yorgun düştüğümde uyudum, ertesi sabah erkenden kalkıp Venedeki kanallarının üstünde zıplamaya devam ettim. Eğer aynı tarihlerde Venedik'te olanınız varsa ve zıplayan bir kız gördüyseniz, o bendim!
Just because I was in the place that i wanted to see for all through my life, i spent all night by jumping! (yes, endorphin makes e jump!) Besides, there wasn't anything else to do because noone remembers the crazy nightlife when you say Venice. There are a few bars but they all close at midnight. When I was tired of jumping, i slept. The next day i woke up really early, and i continued jumping on the canals. If you were in Venice on the same dates with me and if you saw a girl jumping all the time, it was me!
